आकाश निरभ्र
फांद्या निष्पर्ण
सभोवताल
उदास, जीर्ण
उद्या कदाचित
भरून येईल आभाळ
कोसळत राहतील सरी
डहाळीला नवी उभारी
औदासीन्य जाईल
जीर्णोद्धार होईल
आजचे काहीच
उद्या ना राहील
--------------
दि. २४ जून २०२१
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
पुस्तकांची गोष्ट
हे कधी लिहिलं, हे नेमकं आठवत नाही. पण बहुतेक दोन-तीन वर्षांपूर्वी पुस्तकदिनाच्या निमित्तानंच रात्रीच्या वेळी लिहिली ही कविता. पण फार उशीर झा...
-
रचना - शब्दकुल ‘ ध ’ चा ‘ मा ’ केल्यानं काय होतं, हे मराठी माणसाला चांगलं माहीत आहे. ते ऐतिहासिक सत्य आहे. म्हणजे अक्षरांतर इतिहास घडवतं !... -
वयाच्या सातव्या-आठव्या वर्षांपासून (मराठी) वृत्तपत्रं वाचतो आहे. पोटासाठी म्हणून २८ वर्षं वृत्तपत्रातच काम करतो आहे. कुणी तरी काम करताना द...
-
अशोक... 'फोन वाजला की भीतीच वाटते. सध्या जगणं म्हणजे अगतिकता, अस्थिरता, अस्वस्थता एवढंच आहे.' व्हॉट्सॲप मेसेजमध्ये स्वातीताईंनी लिहि... -
अँड्र्यू लिलिको (छायाचित्र सौजन्य - http://www.europe-economics.com ) ' आ मच्याकडील, ब्रिटनमधील निकषांनुसार हे अगदी सर... -
शे गाव ! तीर्थक्षेत्र शेगाव. गजाननमहाराजांचं शेगाव. हजारो भाविक-भक्त असोशीनं तिथं जातात , जाण्याची आस बाळगून असतात ते शेगाव. शेगावला ज...
छान फॉर्म वापरलाय!!
ReplyDelete💐💐👌👌👍👍
Great sir
ReplyDeleteक्या बात है सरजी.
ReplyDeleteअप्रतिम फोटो आणि अप्रतिम कविता.
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹
जरी उदासी, किंचित
ReplyDeleteनभ हे तांबूस
पक्व फळापरी
पडेल पाऊस
निष्पर्ण वृक्षालाही
धुमारतील पाने
नव्या ऋतूची
ही नव वसने
या लवलवत्या
नव कोंबातुनी
सृष्टीचक्र हे
वाहे जीवनी