दृष्ट लागू नये म्हणून...

एका नेत्याचे भाषण, दुसऱ्याने दिलेले दूषण
कामाचे आश्वासन आणि विकासाचे प्रलोभन
रस्त्यावरच्या खड्ड्यांमुळे गेलेला कोणी एक
गढूळ पाणी, तुंबलेले गटार, प्रश्न तसेच अनेक

आळसावलेली, ओझं कामाचं लादलेली
नेहमीसारखीच होती ती दुपार खंतावलेली
बातम्या ऐकता-पाहताना, संपादित करताना
तुच्छतेच्या पिचकाऱ्या, तिरस्काराच्या ओकाऱ्या

याला कुठं कळतं, त्याला काय समजतं?
कण्हत आणि कुथत, नेलं तसंच काम रेटत

अचानक हाती आली बातमी एक,
अडचणीत धावलेला व्यापारी नेक
आयुष्यभराचा ठेवा त्यांनी गोणीत ठेवला
तसाच उचलून गहू अडतीवरती विकला

आठवल्यावर धाय मोकलून रडू लागली आजी
काय आणली आफत देवा, गफलत झाली माझी!

फोन करून अडत्याला, झाला प्रकार सांगितला
तो तर म्हणे, गहू घेतल्या घेतल्या बाहेरगावी नेला
ऐकला आजीचा टाहो, धीर देत देत म्हणाला,
थांबा थोडं, बोलवतो गाडीसह ड्रायव्हरला

"कहाँ हो भाई? अजून गहू नाशकात पोचला का नाही?
नाही! आहेस तिथून ये परत, कारण नको सांगू काही'
ड्रायव्हर धास्तावला, रिव्हर्स टाकला नि तसाच फिरला
गव्हाच्या भरलेल्या पोत्यांसकट गाडी थेट गोदामाला

आजी होती, आजोबा होते, तिथंच होता की अडती
सगळ्यांदेखत फोडलं ठिकं, सोनेरी गहू जमिनीवरती
पहिल्याच पोत्यात होतं गठुळं, दागिन्यांनी भरलेलं
सुरकुतलेल्या चेहऱ्यावर आनंदाचं झाड डवरलं!
.
.
. 
खूप दिवसांनी एवढी मस्त, बातमी लागली हाती
प्रामाणिकपणाच्या दुर्मिळ गुणाची नक्षी तिला होती
अँकर करू, फ्लायर करू, कशी कशी तिला सजवू?
मथळा किती बोलका करू नि कोण्या रंगात नटवू?

पॉलिटिक्‍स, सेक्स, क्राईम आणि अध्यात्म
यामध्येच असते ताज्या बातम्यांचे माहात्म्य
त्याच पानावरच्या कोपऱ्यात प्रामाणिकपणाची चौकट
रक्तरंगात एक हिरवा कोंब; दृष्ट लागू नये म्हणूनच तीट!

.....
(पूर्वप्रसिद्धी  : सकाळ साप्ताहिक दिवाळी अंक २०१५)