अगदी एक दिवसाच्या फरकानंच त्या दोघांची ‘ओळख’ झाली. ती दोघंही साधारण एकाच वयोगटातली. समाजातल्या वंचित घटकांमध्ये जन्मलेली-वाढलेली. त्यांच्या राज्यांचीही ओळख पुढारलेली-प्रगतिशील म्हणून नक्कीच नाही. त्यातली हिमा दास आसामची आणि बुधियासिंह ओडिशाचा. हिमाची ओळख तिनं जिंकलेल्या सुवर्णपदकामुळं. बुधियासिंह कळला तो सौमेंद्र पढी यांच्या चित्रपटामुळं.
 |
| टँपेअर जागतिक युवा अॅथलेटिक्स स्पर्धेच्या १० अविस्मरणीय क्षणांमध्ये हिमाची धाव जाऊन बसली आहे. |
 |
| अखेरच्या १०० मीटरमध्ये हिमाने मुसंडी मारत सुवर्णपदक जिंकलं. |
हिमा दास असं संगणकाच्या पडद्यावर टंकित केलं, की या १८ वर्षांच्या मुलीचे हजारो संदर्भ ‘गुगल’ समोर ओततं. बुधियासिंह १६ वर्षांचा; त्याच्याबद्दलही बरीच माहिती मिळते, पण तो दोन वर्षांपासून काय करतो, कुठं आहे याचा पत्ता त्यातून लागत नाही. हिमाच्या यशाची बातमी १३ जुलै रोजी देशभर झाली. त्याच्या दुसऱ्याच दिवशी ‘दूरदर्शन’च्या ‘डीडी नॅशनल’ वाहिनीनं ‘बुधिया सिंग - बॉर्न टू रन’ चित्रपट दाखवला. एक सुखावणारी यशोगाथा आणि दुसरी काळीज कुरतडत राहणारी व्यथा!
 |
| धावता धावता बुधियासिंह का थांबला नि कुठं गायब झाला? |
... हिमाची अभुतपूर्व कामगिरी आणि बुधियासिंहचा थबकलेला प्रवास वाचून-ऐकून-पाहून जे वाटलं ते हे. हा जोड लेख ‘झी मराठी दिशा’च्या २८ जुलैच्या अंकात प्रसिद्ध झाले. त्याचे दोन दुवे सोबत दिले आहेत.
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा