tag:blogger.com,1999:blog-1245680956718327041.post7737929493363105525..comments2024-03-27T04:48:13.214+05:30Comments on खिडकी: राजीव-स्मृती नि खारीचा वाटा!सतीश स. कुलकर्णीhttp://www.blogger.com/profile/12965892599802125922noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-1245680956718327041.post-76687364138673226832021-09-21T09:36:17.184+05:302021-09-21T09:36:17.184+05:30सतीश, या स्मृतिग्रंथाच्या निमित्ताने तुमच्या हातून...सतीश, या स्मृतिग्रंथाच्या निमित्ताने तुमच्या हातून एक खूप मोठं काम घडलं आहे याचं समाधान तुमच्या शब्दांतून पूर्णपणे प्रतिबिंबित झालं आहे. अभिनंदन!<br />एकाच मजकुरासाठी तुम्हाला अत्यंत समर्पक अशी किती वेगवेगळी आणि सुंदर शीर्षकं सुचतात याचं मला नवल वाटतं. मात्र दत्ता सुतार यांच्या दीर्घ लेखाचं संपादन करताना शब्दांची काटछाट करण्याऐवजी तुम्ही त्यात अधिक भर घातलीत हे कसं काय?<br />या स्मृतिग्रंथाचं प्रकाशन झाल्यावर संपादक श्री. संजीव कुलकर्णी आणि तुम्ही या दोघांचंही कौतुक होईलच पण मी त्या आधीच हे एवढं मोठं शिवधनुष्य पेलल्याबद्दल तुम्हा दोघांचं कौतुक आणि अभिनंदन करते.<br />मृदुला जोशीमृदुला जोशीhttps://www.blogger.com/profile/11456000554218632794noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1245680956718327041.post-36191367775862622802021-09-21T05:25:41.705+05:302021-09-21T05:25:41.705+05:30खिडकीतून डोकावणं नेहमीच औत्सुक्याचं... आज वेदनेची ...खिडकीतून डोकावणं नेहमीच औत्सुक्याचं... आज वेदनेची किनार... संजूभाऊ हे व्यक्तिमत्त्व अफलातून... ठरवलं की ते मनापासून करणार... <br /><br />राजीव सातव यांची माझी फक्त एकवेळ भेट... व्यासपीठावर... एकदा त्यांचा फेबुसंदेश... एवढ्या संचितावर तो माणूस काळजात राहिला...व्यंकटेश चौधरीhttps://www.blogger.com/profile/05364297003514839645noreply@blogger.com